maart 1984 - eind 1985

Dagblad De Gooi- en Eemlander

• Het is 1984. De voorpagina, opgemaakt door chef opmaak Calvin Labega (midden) nadert de deadline. Binnenlandredacteur Jan van Stipriaan, eindredacteur regio Rob Bishoff, rtv-redacteur Henk Linsen en buitenland-redacteur Hans Hogenboom kijken waar hun bijdragen worden geplaatst. Op de achtergrond tobt opmaakredacteur Cees van Cuijlenburg met een koppenbriefje.

---

Na een half jaar hangt De Gooi- en Eemlander aan de telefoon, de regionale krant uit Hilversum en omstreken. Ze zoeken dringend een opmaakredacteur. Dat is een iemand, die de artikelen op een verantwoordelijke wijze met foto’s en advertenties over een pagina verdeelt. Als een van de weinige leerlingen op de School voor de Journalistiek ben ik ooit interesse in die richting getoond en is mijn naam rond gaan gonzen.

Ik kan er meteen aan de slag. Werktijden van 7.00 ’s ochtends tot 15.00 ’s middags, maar vaak ben ik eerder klaar. Als ik de grond onder me voel trillen als teken dat de persen draaien, rond half drie, kan ik met medename van een verse krant naar huis.

• Collega Cees van Cuijlenburg druk in de weer met de opmaak van vermoedelijk de medische pagina (waardoor vaak het misverstand bij lezers was ontstaan, dat hij ‘Dokter van Cuijlenburg’ was en mensen hem belden voor allerlei kwalen). Naast hem Wim Meiners; een der adjuncten.

---

Onder het bureau

In het begin zijn er nog hele vroege diensten – van 5.00 ’s nachts tot 9.00 ’s ochtends. Er rijden nog geen nachttreinen tussen Hilversum en Utrecht en autorijden kan ik ook niet. Er rest dan ook niets anders dan de avond tevoren mijn bivak op de redactie op te slaan.
Om een uur of tien ’s avonds duik ik met slaapzak onder het bureau van adjunct-hoofdredacteur Wim Meiners (de enige ruimte met tapijt i.p.v. linoleum). De kamer daarnaast slaapt de eindredacteur. Die woont in Amsterdam en heeft hetzelfde probleem.

Er zijn momenten waar ik graag op terugkijk. Zo blijkt dat ik me op de vroege ochtend tijd kan besparen door rolschaatsend van het station naar de de drukkerij te gaan. Mijn 58-jarige collega – een buikig mannetje met het uiterlijk van een bebaarde tuinkabouter en een verdienstelijk schaatser – vindt dat prachtig. Hij pakt een keer mijn rolschaatsen en scheurt ermee door de redactie en de zetterij. In die tussentijd probeert de chef redactie een saxofoon uit in zijn hok.
Kijk zo’n sfeer hoort naar mijn idee op een redactie!

Maar helaas: een regio-redacteur, die naar het gevoel van de hoofdredactie te weinig uitvoert, wordt voor straf op de opmaakredactie geplaatst – het ergste wat je een schrijvend journalist ongeveer kunt aandoen. Gevolg is dat er na mijn jaarcontract geen vaste baan meer inzit.

---

Van dummy tot druk

De opmaakredactie is een relatief jong fenomeen bij dagbladen en is ontstaan, toen het loodzetsel werd afgeschaft.      Meer

---

Ellen Blazer benieuwd naar motief voor Cultuurprijs

maandag 4 februari 1985

HILVERSUM - “Als we naar een programma toewerken komen er bij Sonja en mij altijd duizenden vragen op. Zo’n man als Alexander Pola vragen we werkelijk het hemd van zijn lijf, voordat het programma überhaupt begonnen is. Dat gaat volkomen automatisch. Die natuurlijke nieuwsgierigheid mis ik vaak bij journalisten. Die stellen me vaak vragen, waarvan de antwoorden al in hun eigen archief liggen.”      Meer

---

‘Afsluiting kwam toch onverwacht’

woensdag 16 januari 1985

HILVERSUM - “Zet onze naam maar niet erbij. We zouden ons echt voor onze kennissen generen.” Een kat en hond liggen te knorren voor de gaskachel. Twee weken geleden had dat niet gekund. De vrouw: “Ik kwam ’s ochtends thuis en het licht deed het niet. Eerst dacht ik nog aan een doorgeslagen stop, maar al gauw had ik door dat ze alles hadden afgesloten, ook het gas.”      Meer

• Terug 

• Hier gaat het om!
• Billijke prijzen, daarom.
• Website in één dag
• Betrouwbaar: één zorg minder
• Maatschappelijk betrokken
• De pers over ons
• Meer vragen?
• ‘Je kunt het tegenwoordig toch gewoon zelf met Wordpress?’

• | Leveringsvoorwaarden |
• AVG |
• Disclaimer |