RSS-feed Nieuwe Haagse Krant
Terug

Waarom een nieuwe krant voor Den Haag?

Een goede pers is de waakhond van de democratie. Die waakhond dreigt men binnenkort te laten inslapen wat de Haagse lokale verslaggeving betreft.

Het Haagse katern in het Algemeen Dagblad zou in september 2006 als samengaan met nieuws uit de randgemeenten, maar dit is blijkbaar uitgesteld, omdat de redacteuren, die door deze samenvoeging overbodig zouden worden, nog even mogen blijven tot januari. Maar als deze samenvoeging een feit wordt, valt te vrezen dat nóg meer abonnees zullen weglopen.

Wat zal het gevolg zijn? Nog meer bundeling tot één editie ‘Zuid-Holland’ met nóg minder Haags nieuws, met nóg meer opzeggingen....?

Diffuus

De gevolgen voor de werknemers, die van ontslaggolf naar ontslaggolf worden voortgedreven maken het er niet beter op, en dat moeten de lezers ook merken.
Wij kennen vele redacteuren die werken bij een van de regionale edities, die zijn opgegaan in het AD. Slechts een enkeling die we kennen doet met plezier nog zijn werk, door de verharding en de verafstandelijking. De werkgever is een vreemde geworden: niemand kan nog vergroeid zijn met ‘zijn krant’, want dé krant is een diffuus geheel geworden.

Legbatterij

Moderne managementstechnieken hebben de journalist gereduceerd tot een productie-eenheid, een batterij-kip. De ‘jonge honden’, die de vroegere tijden van het hard aanbeunen en dan op vrijdagmiddag even alles loslaten, bijkletsen, ervaringen uitwisselen en de plooien gladstrijken in de kroeg niet meer kennen, blijken er al net zo min nog lol in te hebben. Het is toch wel pijnlijk om van een jonge kracht van 30 te moeten horen “Ik zit hier alleen nog, omdat ik me hypotheek nu eenmaal moet ophoesten”. Pijnlijk om te horen. Heel pijnlijk.

Vervreemding

Het kan niet missen, dat dit gebrek aan motivatie afstraalt op de lezer. Die kon zich ooit identificeren met de mensen die naam maakten op de redactie: Jos Pak als Oost-Europa-specialist, Rogier Slop, zodra het Midden-Oosten in het vizier kwam, Aad Wagenaar voor de achtergrondverhalen, Joke Korving op de Mensen-pagina, Renée de Haan als het de kunst- en theaterscene ging, Alexander Münninghof over Oost-Europa. Soms stonden hun vertrouwde koppen bij de artikelen afgedrukt.
Deze mensen stonden voor wat ze deden en werden niet als pingpongballen van de ene naar de andere afdeling geflexibiliseerd en konden daardoor een band opbouwen met hun lezers en vertrouwen scheppen door hun kennis. Daar kon geen fone-in of lezersforum tegenop.

Dit recept is bewust losgelaten, waardoor de lezer steeds meer van zijn medium is gaan vervreemden.

Het opgaan in het AD was wat dat betreft de genadeslag: ongeacht of het AD een goede of slechte krant is, het is niet de krant, waarmee de lezers vertrouwd waren. Van de een op de andere dag kregen ze een volkomen andere krant - het AD - in de bus en niet de HC.

Oud-gedienden en jongeren

Er zal dus een oud vertrouwd product nieuw leven moeten worden ingeblazen, wil in Den Haag weer een echt dagblad kennen, waar lezer zich mee verbonden voelen. Veel oud-gedienden zijn soms tegen hun zin afgevloeid en zullen zich met plezier weer voor een Haags medium willen inzetten.
Maar ook valt te denken aan een grote groep jongeren, die zich absoluut niet herkennen in de AD-formule (waarbij ziekte en gezondheid de boventoon in het nieuws lijken te voeren), maar die wel goed ge•nformeerd willen worden over hun omgeving en hun mogelijkheden.