Het boekje ‘Het Verre Westen’ is weer te koop. Jarenlang was het tot veler teleurstelling uitverkocht, maar nu is het weer volop verkrijgbaar bij Boekhandel van Amerongen in de Fahrenheitstraat te koop. Ook ‘Het Wilde Westen’ – een paralleluitgave over de Vruchtenbuurt en omgeving – ligt er ook weer op de schappen. Beslist iets voor onder de kerstboom!
De geschiedenis van de Bomen- en Bloemenbuurt staat er liefdevol in beschreven. Veel informatie van auteur J.M. Knaud, is ook verwerkt in deze webpagina. Het werkje is immens populair geweest tot aan het andere eind van de wereld: veel mensen die ooit naar verdere streken zijn verhuisd, bewaren goede herinneringen aan onze tuinstad. Helaas is het boek uitverkocht. De illustraties op deze pagina staan – grotendeels afkomstig uit ons gemeentearchief – staan voor het grootste deel ook in dit boekje.
Ooit was de Bomenbuurt een duingebied, dat bij Loosduinen hoorde. Er waren tal van boerderijen. Waar nu het Rode Kruis Ziekenhuis staat, stond vroeger de boerderij Hanenburg. Er waren tennisbanen en een uitspanning. Er vlakbij stond een stoomgemaal.
De industrialisering rukte op: in dit stiltegebied werd de chocoladefabriek van de Firma Rademakers gevestigd. U weet wel, die van de Haagsche Hopjes.
De Bomenbuurt met haar winkelstraten heeft altijd een mondaine uitstraling gehad. Het West-End theater was een geliefde stek, waar ook Toon Hermans nog heeft opgetreden. Ook waren er aparte theateruitvoeringen voor de jeugd. Maar bovenal was het een bioscoop. Hoeveel mensen zullen er niet hebben gekeken naar 'De Hofnar' (met Danny Kaye in de hoofdrol), die wekenlang uitverkocht was.
Op dezelfde plek staan nu mensen op hun beurt te wachten bij de kaasbalie van de PLUS.
Helaas kent de buurt ook haar zwarte bladzijde. Tijdens de Tweede Wereldoorlog achtte de Duitse bezetter het nodig om tussen de Vogelwijk en de Bomenbuurt een 'Anti Anglo-Amerikanische Verteidigungswalle' aan te leggen. Hiervoor werd alles wat zich bevond tussen de oostzijde van de Hanenburglaan en de westzijde van de Sportlaan neergehaald en vervangen door een zigzaggende tankgracht.
Een groot deel van de Bomen- en Bloemenbuurt, pas twee decennia oud, werd voorgoed van de aanrbodem geveegd. Weg was de unieke combinatie van knusse laagbouw en landelijkheid.
Het zou logisch en wel zo makkelijk zijn geweest als direct na de oorlog alles weer in de oude situatie terug zou zijn gebracht. In plaats daarvan verrezen echter hoge flats aan de Sportlaan en de Hanenbruglaan. Gevolg is dat zich tussen Vogelwijk en Bomenbuurt nog steeds een soort barrière bevindt. De drukke Segbroeklaan draagt daar natuurlijk ook haar steentje aan bij; tegenwoordig kun je je bijna niet meer voorstellen, dat de het winkelgedeelte van de Fahrenheitstraat helemaal doorliep tot aan de Nachtegaallaan, zodat Bomen- en Vogelwijk ooit bijna naadloos in elkaar overgingen.