april – augustus 2000

Internetredactie NRC-Handelsblad

Een van de vele achtergrondpagina’s die ik heb gemaakt.

Een van de vele achtergrondpagina’s die ik heb gemaakt.

Ook ik nog op de internetredacie van de NRC vertoefd, zij het slechts een bescheiden periode.

Het was een afdeling, waar de sfeer niet echt om te juichen was. We zaten op een apart kamertje en de collega’s waren niet blij met invalkracht nummer zoveel.

Eigenlijk hadden ze ook geen puf meer om me liefdevol in te werken. En ik had nog nauwelijks verstand van html. Het betekende dat ik soms tot laat in de avond bij het licht van één enkel peertje zat te zweten en te zwoegen om het onder de knie te krijgen. Iedereen was al urenlang naar huis en ik was blij dat ik de deur nog open kon krijgen als ik om half elf ’s avonds het gebouw aan de Marten Meesweg kon verlaten.

Geslaagd resultaat

De koele en wat nuffige meiden van de internetredactie vonden het allemaal maar niks, dat gestuntel van mij. Maar mijn twee mannelijke collega’s waren er juist heel positief over, omdat ze de webspecials die het resultaat waren van dit gezwoeg erg geslaagd vonden. Waarom doen die meiden zo negatief over jouw inspanning? Dat je nog zo lang aan het werk bent en prachtige pagina’s maakt, betekent toch dat je hart voor de zaak hebt?

Beste leerschool

Deze redactie is uiteindelijk de beste leerschool voor het webwerk geweest, die ik me maar kon voorstellen. Het werd handmatig ge-htmld met het programma ‘Homesite’ – een tekstverwerker, die speciaal is bedoeld voor het bewerken van html.
Ook de toenmalige overzichtelijke structuur (waarvan nu niets meer over is) gebruik ik nog steeds als leidraad voor mijn eigen sites.

Ramp

Met puur html werd de hele site nog bijgehouden. Een hele prestatie. De site laadde daardoor echter heel snel in, maar een restyling was een ramp: het betekende het aanpassen van tienduizenden pagina’s!

Een klein wonder was dat de nieuwsromp van de site werd bijgehouden door een mevrouw ergens in de Betuwe, die ooit was aangesteld als freelance-typiste. Zij kon vanuit huis (en soms zelfs vanuit haar ziekbed, want ze was vrijwel onvervangbaar) in de middag binnen een uur tijd met allerlei zelf geprogrammeerde toetsen de site wisselen, opdat de dagkrantartikelen tijdig online kwamen te staan. Omdat haar naam veel viel, maar ik haar nooit zag, dacht ik eerst dat ze een systeem was (C.O.R.A.)!!!

Gebruiker gewist

Op een dag kom ik daar en blijk ik niet meer te bestaan. Althans niet meer in het systeem. Ik kan niet meer inloggen en mijn emailadres is ook verdwenen. Ik naar de systeembeheerder om te klagen, natuurlijk. Begint hij ontzettend te lachen. “Duizendmaal sorry! Ik heb je uit het systeem verwijderd, omdat ik me niet kon voorstellen dat je daar nog steeds zou zitten. Niemand houdt het daar zo lang vol als uitzendkracht.”
Ik dus wel, net lang genoeg om de vereiste internetkennis op te doen om als zelfstandige websites te kunnen bouwen.

Hier een selectie van achtergrondpagina’s uit de papieren krant, die ik voor internet heb bewerkt:

Terug